ती एक शांत सांज होती
ती दुर पाठमोरी जात होती
न जाणो पण का कश्याने
सागराची खारी लाट डोळ्यात होती

--आनंद काळे

गालाला तुझ्या रंग लावणे
एक निमित्तच होऊन गेलय़ं
भांगेने नाही, गालाच्या त्या स्पर्शानेच
मन धुंद होऊन गेलयं

-- आनंद

रुपाने तुझ्या सखे
त्या ब्रह्मदेवालाही भाळले
नजर कुणाची लागु नये म्हणुन
त्याने गालावर काळे बोट लावले

मुखवटे लावुन जगण्या~यांची
खरी मजा असते
सरळसोट जगण्या~यांना
फासावरची सजा असते...

--आनंद काळे

वेड्यासारखा वागलो मी
दुस~याला हसवायला
झालो होतो मुर्ख मी
स्वत:लाच फसवायला

--आनंद काळे

तु समोर बसलेली शांत
पण डोळ्यामध्ये खुप प्रश्न दाटलेले
उघड त्या ओठांच्या मऊ पाकळ्या
कळू दे मला तुझं मन गोठलेले

--आनंद काळे